"Görmedim ben bu kadar dört başı mamur insan
Ne büyük hilkat o "ASIM", ne muazzam heykel
Onu bir şi'r-i hamaset gibi, ilham-ı ezel
Sana sunduysa açıp ruhunu teşrihe çalış
Yalnız göğsünün eb'adı mı sandın yüksek?
İn de a'makına bir bak, ne derinmiş o yürek
Dalgalandıkça içinden taşan iman denizi
Dökülen hisleri gör: incilerin en temizi
Gövde yalçın kayadan abide, lakayd-ı ecel

Sanki hiç duygusu yok...bir de fakat ruhuna gel
O ne ifrat ile rikkat! hani etsen ta'mik

Bir kadın ruhu değildir o kadar belki rakik!..."